Darwin to Katherine Gorge

Eindelijk waren we dan in Darwin aangekomen. Nu konden we genieten van het mooie weer en de hoge temperaturen! Toen we bij de camping aankwamen boekten wij meteen voor drie nachten (wat we uiteindelijk verlengden met nog eens drie nachten). Onze outback trip was heel mooi en leuk, maar ook zeker heel erg vermoeiend! Als extraatje voor Stefan's verjaardag hadden we een site met een ensuite badkamer uitgekozen. Wat een luxe! Na snel onze tent opgezet te hebben gingen we naar het centrum van Darwin voor wat boodschappen. Hoe het kan weten we niet, maar ook hier in het tropische en normaal droge seizoen kregen we een hevige regenbui op ons dak. Nog leuker is dat we juist op dit moment de tent hadden open gezet om te luchten. Toen we terugkwamen bij onze tent bleek deze inmiddels dan ook ons privé zwembad te zijn geworden. Altijd fijn om zo te beginnen! Gelukkig duurde de regen maar een halfuurtje en was het snik heet, waardoor het maar een uurtje duurde voordat alles weer droog was. De temperatuur in Darwin lag overdag rond de 35 graden en 's nachts koelde het (helaas) niet verder af dan 25 graden. Vanwege de hoge luchtvochtigheid is het hier dan ook heel benauwd. Na het nemen van een douche waren we dan ook ruim drie kwartier bezig onszelf af te drogen, waarna we weer terug onder de douche konden omdat het afdrogen zoveel inspanning had gekost. Darwin zelf is een leuke plaats met een gezellig centrum. Onze eerste twee dagen bestonden dan ook uit ontspannen bij de lagoon, struinen door de winkelstraat en ergens een plek zoeken voor een lekker bakkie koffie.

De derde dag was Stefan's verjaardag en Lau zou Lau niet zijn als ze dit niet groots ging vieren. Om stipt twaalf uur toverde ze een kaart en twee bannoffee taartjes tevoorschijn, met daarin een 2 en een 6 (weliswaar omgedraaid, maar het gaat om het idee). Wat een verassing! 's Ochtends moest Stefan eigenlijk in de tent blijven liggen, maar omdat dit door de zon en benauwdheid al snel in een sauna veranderde mocht hij in plaats hiervan extra lang douchen. Anderhalf uur later was het ontbijt klaar. Wederom had Lau zich uitgeslooft: wentelteefjes, verse orange juice en aardbeien. Na het ontbijt was het tijd om Stefan's verjaardag verder te vieren, maar omdat het te heet was hadden we besloten om dit te doen in Litchfield National park. Dit ligt ongeveer 120 kilometer (dichtbij voor Australische begrippen) van Darwin vandaan en strekt zich uit over honderd kilometer. Onze eerste stop was bij de Magnetic Termite Mounds. Dit bestond uit honderden pilaren gebouwd door termieten, met als hoogtepunt een zeker drie meter hoge pilaar. De tweede stop was bij de Florence Falls. Eén van de meerdere watervallen in dit nationalpark waar je veilig kan zwemmen. Net als de voorgaande dagen was het 35 graden en benauwd, dus bij aankomst duurde het niet lang voordat wij in het water lagen te dobberen! Even later was het weer tijd om op pad te gaan en gingen we via een anderhalve kilometer lange wandeling naar de Buley Rockhole. Dit is een rivier met veel rotsen en meerdere diepe pools waarin we konden zwemmen. Toen we weer opgedroogd waren reden we door naar de Wangi Falls. Hier was het redelijk druk, waardoor wij hadden verwacht om iets spectaculairs te zien. Het was echter gewoon een behoorlijk grote pool met een wat kleinere waterval. Dit plekje bleek niet alleen geliefd door mensen, maar ook door heaps of steekvliegen! Snel een foto gemaakt en langzaamaan weer richting de camping. Wij gingen namelijk voor het eerst sinds tijden weer (op advies van Jet) uit eten :) Eerst nog even voor een plaspauze, want we hebben het hier wel over Lau. Een paar seconden later kwam ze gillend het toiletgebouw uitgerend: ze had haar eerste Huntsman spider gezien en die hing precies boven haar WC. Bikkel als ze is heeft ze de camera gepakt en heeft ze nog een foto van het monster gemaakt. Wat een verjaardag zo aan de andere kant van de wereld!

De dag daarop zijn we naar de Berry Springs geweest. Ergens in Litchfield komt water uit de grond en dit loopt vervolgens naar een paar natuurlijke pools. Met behulp van hekken wordt geprobeerd om zoutwaterkrokodillen buiten de zwembaden te houden, maar garanties zijn er natuurlijk nooit... Het was echter zo warm en benauwd dat we ons daar helemaal geen zorgen om maakten en zo in de zwembaden sprongen. Happy days!

Na een week in het mooie Darwin vertoeft te hebben, was het tijd om naar Kakadu National Park te gaan. Er was veel regen gevallen in dit gebied, dus de weg naar de beroemde Jim Jim Falls was gesloten. Hadden wij weer! Gelukkig was er nog genoeg ander moois te zien. Zo zijn we de eerste dag naar Cahills Crossing geweest. Dit is een weg die met vloed overstroomt, waardoor de vissen van de ene kant van de rivier naar de andere kant kunnen zwemmen. Dit betekent brekky voor de crocs! Er waren minstens twintig gigantische zoutwaterkrokodillen te zien die met met hun bek open en armen boven water op hun ontbijt lagen te wachten. Een paar toeschouwers wilden de crocs hier erg graag mee helpen, want die stonden op slechts twee meter afstand foto's te maken. Stelletje idioten! Toen Laura het wel weer gezien had (Stefan had daar de hele dag kunnen blijven), gingen we naar Ubirr. Hier was een mooie wandeltocht langs rotsen met Aboriginal paintings die eindigde bij een lookout point met een spectaculaire 360 graden view. We hadden de smaak te pakken en reden door naar de Bardedjilidji Sandstone walk. Een mooie wandeling tussen zandsteenrotsen die heel bijzonder eindigde: het pad liep op anderhalve meter afstand van de rivier. Niet heel speciaal zou je denken, maar je piept wel anders als je net twintig gigantische crocs in deze rivier hebt gespot... We hebben dus maar een sprintje getrokken!

De tweede dag in dit national park begonnen we met twee lookout points. We waren nogal verwend door die van Ubirr, dus deze vonden we niet meer zo indrukwekkend. Snel door naar Yellow Water, waar we nog een wandeling wilden doen. Helaas waren ook deze paden vanwege overstromingen en crocs afgesloten, dus konden we niets anders doen dan vogels (en een croc) spotten in de wetlands. We zijn zo zielig :) Daarna was het tijd om weer terug te gaan naar de camping voor een verkoelende duik in het zwembad! Die avond begon het flink te hozen (wij Dutchies trekken echt regen aan), waarbij we erachter kwamen dat de betonnen plaat naast onze tent licht afliep richting, inderdaad, onze tent! Spanning en sensatie, maar gelukkig zijn we droog de nacht doorgekomen. Ook konden we door de regen niet zelf koken, dus waren we verplicht uit eten te gaan. Jammer zeg!

De dag erop was de tent gelukkig weer snel droog door de warmte, waardoor we binnen mum van tijd alles hadden ingepakt. Eerst reden we naar de laatste wandeling die we nog wilden lopen: de Nourlangie walk. Hier waren de rotsschilderingen nog mooier dan bij Ubirr. De optimistische bejaardenclub die voor ons liep maakte het helemaal af. Serieus, op je negentigste nog over rotsen klimmen en niet klagen? I'm impressed! Daarna gingen we nog één keer naar Cahills Crossing zodat Steef afscheid kon nemen van de crocs. Hierna was het tijd om Kakadu te verlaten en via Pine Creek door te reizen naar de Katherine Gorge, waar we in de kloof zouden gaan kanoën.

Het slechte weer bleef ons echter achtervolgen. We hadden net de tent opgezet en het begon weer te regenen. Helaas zat er deze keer ook onweer bij, dus moesten we midden in de nacht tijdelijk naar de auto verkassen. Er waren meer thunderstorms voorspeld en aangezien we geen zin hadden om met onweer op het water te zijn, besloten we om in Darwin in een hostel te gaan zitten. We hebben enkele dagen genoten van deze luxe (airco!) en zijn na drie nachten alsnog naar Katherine afgereisd. Daar eenmaal aangekomen bleek dat de rivier dicht was voor kano's. Door de regen en de overstromingen konden crocs de rivier in komen en die waren dan ook (gelukkig) gespot. Er zat niets anders op dan maar te gaan wandelen naar de lookoutpoint. De zonsondergang was prachtig en we hadden daar een goed gesprek met een Aussie guy, maar we moesten in het donker terug. Aussie guy was blij met onze verlichting, wij waren blij met Aussie guy en zijn slangenkennis. Midden op het pad lag namelijk een gigantische olive python die niet van plan was om voor ons aan de kant te gaan. Hij was blijkbaar niet giftig, maar we deden er wel verstandig aan om er via rotsblokken overheen te klimmen. Verder kwamen we gelukkig geen andere slangen of crocs tegen, dus arriveerden we veilig bij de camping.

Na de enorme hoeveelheid regen en alle tegenvallers hadden we het helemaal gehad met de Northern Territory en was het tijd om naar Western Australia te gaan. We hadden hier ondertussen al veel mooie dingen over gehoord van de grey nomads, dus hadden we hier ontzettend veel zin in! Binnenkort posten we een blog over WA, maar voor nu is dit verhaal wel weer even genoeg :)

Heel veel liefs,

Steef en Lau